Rozdział X

Droga do Francji była długa i męcząca. Pierwszy raz leciałam samolotem bałam się i to bardzo.

Byliśmy tam na wymianie i mieszkaliśmy u Francuskich rodzin, ja pożal się Boże musiałam trafić do rodziny razem z Michałem. Czemu ?!?!?!
Przecież ja go nienawidzę, dlaczego los zgotował mi takie piekło. Czemu ?

- Marika. umiesz coś mówić po francusku ? Bo ja nie bardzo

- Je peux. Vous devriez si tu voulais venir ici. Et en général, je vous hais, donc ne parle pas pour moi! (tłum: Umiem. Ty też powinieneś skoro chciałeś tu przyjechać. A w ogóle nienawidzę ciebie, więc nie odzywaj się do mnie ! )

- Co ty do mnie mówisz ? W jakim to języku ?

- Français! (tł: Francuskim)

- Chyba rozumiem. ee Tęsknie za tobą.

- Je vous ai manqué? Honte de moi .. vous .. vous .. connard! vous me faites mal (tł : Ty za mną tęsknisz ? Wstydziłeś się mnie..ty..ty..ty dupku ! Zraniłeś mnie )

- Mów do mnie po polsku !

- Ty za mną tęsknisz ? Wstydziłeś się mnie..ty..ty..ty dupku ! Zraniłeś mnie

- Przepraszam.

- Przepraszam nie wystarczy

Kłóciliśmy się głośno, ostro aż zaczęliśmy się całować kiedy się opętałam dałam mu z liścia i:

- Co ty narobiłeś ?!

- Przecież nic się nie stało

Chciał się do mnie przytulić i kontynuować ale odsunęłam się

- Co się stało ?

- Mam chłopaka, odejdź , weź Marcin cię zabije jak się dowie do czego mnie zmusiłeś, jak mnie zmanipulowałeś

- Do niczego ciebie nie zmuszałem

- On tobie już nie wierzy...

Przepraszam że takie krótkie ale nauka, szkoła ale od wtorku zacznę znowu dawać długie rozdziały bo mam wolne.