Rozdział XIX

Goście Mariki widzieli ją w szkole jak się zachowuję. Była inna. Stałą się popularna.
Obserwowały ją cały dzień, byli oburzeni jak się zmieniła. Stałą się wredna.


W dom byli sami, mamy Mariki nie było. Więc postanowili zacząć rozmowę, której nikt nie chciał zacząć.

- Słuchaj Marika musimy pogadać .

- O co chodzi Barb ?

- Stałaś się suką !

Po tych słowach Marika oburzyła się.

- Słucham ? I mówi to kto  ? Suka. Nie znasz mnie wiec nie masz prawa mnie oceniać !

- Ale Mika ona ma racje zmieniłaś się - dodało nieśmiało Ania

- Co więc dla ciebie też jestem suką ?

- Nie ale stałaś się wredna

- Nie znacie reali w tej szkole, ludzi. Ludzie się zmieniają, przez miejsce, ludzi i życie.
Wg nie mam ochoty z wami rozmawiać ! Zawiedliście mnie, zwłaszcza wy Ania, Sylwia i Wiki.
Myślałam, że jesteśmy przyjaciółkami.

- Mika czekaj - wołała Sylwia, ale już się nie zatrzymała

Reszta wymiany minęła szybko, dziewczyny były bardzo pokłócone. Do Polski wyjechały w złych stosunkach i to przez Barb bo to ona zaczęła rozmowę z Miką. A właściwie to ona postawiła zarzuty.

Dziewczyny próbowały przepraszać Marikę ale ta je zbywała, miała im za złe ich słowa.
Ale musiała sie z tym uporać bo w końcu niedługo ona razem ze swoimi przyjaciółkami CAMILA, MAITE, LORITA, LUCÍA,  MARCIO, PEPE, DIEGO przyjechać do Polski.

MIESIĄC PÓŹNIEJ

Uczniowie SHS of Madrid byli już w Polsce. Dla Mariki była to pierwsza wizyta od wypadku.

*wiadomość do Kamila*
Jestem już w Polsce misiu, tęsknie i to bardzo. Kocham ciebie.

*odpowiedź*
Ja też już tęsknie i mam nadzieję, że Michał lub Marcin nie zawróci ci w głowie

*odp do K. *
Nie martw się. Kocham ciebie :*

*odp do M. *
Ja ciebie też. Czekam na twój powrót.

- bonito está Polonia (tłum. Ładna jest Polska) - Camila

- muy bonita (tłum. bardzo ładna) - reszta dziewczyn

- Yo sé, yo crecí aquí y yo encanta este país (tłum. wiem , tu się wychowałam i kocham ten kraj) - po tych słowach przyjaciółki ją przytuliły, wiedziały, ze jest jej ciężko być po takim czasie tutaj.

Niestety zostały rozdzielone, każda trafiła do innego domu. A Marika na swoje nieszczęście do domu Michała i Marcina.

- Mariko witaj w Polsce - przywitała ja gorąco pani Szubert

- ¡buenos días (tłum dzień dobry)

- Zapomniałaś ojczystego języka ?

- Nie ale teraz Hiszpania jest moim domem, a hiszpański moim językiem.

- Dobrze, rozumiem ale proszę mów w tym domu po polsku. Wiele nam to ułatwi.

- Dobrze, choć czasami mówią z automatu po hiszpańsku . 

Mama Michała i Marcina pokazała pokój był na końcu korytarza po miedzy pokojami chłopaków. Idealne miejsce! Rozpakowałam się i postanowiłam zadzwonić do Kamila. Rozmawialiśmy czasem po polsku, czasem po hiszpańsku. Tak już mieliśmy jak czegoś w danym języku nie umiałam powiedzieć mówiliśmy to w drugim. to wiele ułatwia.

- Hej czy mogę na chwilę ? - to był Marcin

- Myślę, że tak. Wejdź o co chodzi ?

- Widzisz zakochałem się w tobie...

- Marcin mam chłopaka

- Wiem .. wiem daj mi dokończyć. Wiec zakochałem się w tobie i wiem, że ty we mnie też. Oboje mamy nowych partnerów - co on miał nową dziewczynę ? i ja o tym nie wiedziałam ? hmmm - ale jak widziałem ciebie z nim czułem lekką zazdrość

- To normalne byliśmy razem a rozstaliśmy się przez moją przeprowadzkę dalej mając uczucia wobec siebie

- Jak się mamy z tym uporać - złapał mnie za ręce - bo ja nie wiem a ty ?

- Ja też - chwilę na siebie patrzeliśmy trzymając się za ręcę. Chwila ta była intymna w pewnym sensie. Patrzeliśmy sobie w oczy. Nagle usłyszeliśmy chrząkniecie. Oboje spojrzeliśmy w kierunku drzwi. Stał tam Michał. 

- Co tu się dzieję ?! - zapytał oburzony

- Nic a co sobie myślisz ?

- Myślę, że coś się tu dzieje. A ty braciszku masz dziewczynę

- Ta a ja mam chłopaka, którego kocham - oznajmiłam wcinając im się w rozmowe


- Yhymm ta jasne - Michał

*********************************************

Jeszcze jeden rozdział i to koniec historii MARIKI.
Ale nie martwcie się zaczniemy nową, równie ciekawą.