13 - Dobre złego początki

Noel pospiesznie zrzedł by otworzyć drzwi nie spodziewał się tego co właśnie się stanie.

 - Cześć - po tych słowach Noel oniemiał, przed nim stała jego miłość - Michalina.

- Czee..cześć - był zmieszany nie wiedział co ma mówić, tak dawno jej nie widział

- Nie zaprosisz mnie do środka? Musimy chyba porozmawiać...

- Jasne...wejdź...idź do kuchni. - wskazał jak tam dojść chociaż zdawał sobie sprawę że ona wie

- A może jednak pójdziemy do ciebie? Nie chce by ktoś nam przeszkadzał. Rozumiesz? Prawda? Mamy dużo do obgadania. - ton głosu Michaliny nie zwiastował nic dobrego i Noel dobrze to przeczuwał.

- Jasna, nie ma sprawy, chodź za mną...

Noel zaprowadził Michalinę do swojego pokoju, dopiero gdy usiedli zauważył na szyi Michaliny wisiorek który jej dał. Ona zauważyła, że mu się przygląda. Panowała cisza, postanowiła ja przerwać.

- Więc, od kiedy wiesz że to ja?

- Zacząłem podejrzewać kiedy zobaczyłem ciebie w tym naszyjniku - wskazał na szyje Michaliny, w tej chwili i ona dotknęła wisiorka - lecz gdy powiedziałaś ze jakaś dziewczyna ci go dała to moje podejrzenia się rozwiały. Byłem pewny że to ty na balu.. gdy zobaczyłem broszkę.

- To dlatego tak mnie pocałowałeś?

- Sam nie wiem, na początku miał to być nie winne tj. było nam powiedziane, ale gdy ciebie całowałem poczułem, że znalazłem coś czego szukałem choć o tym nie wiedziałem. Zauroczyłem się w mojej NN i jednocześnie w tobie...choć to mogło być sprawione tym, że po między mną a Dominiką nie było dobrze i to że byłaś dziewczyną mojego brata...a on zawsze ma najlepsze dziewczyny. - przez chwile milczał - Gdy zobaczyłem u ciebie na balu tą broszkę zdałem sobie sprawę że moja NN i dziewczyna mojego brata to jedna osoba...więc chciałem spróbować. Zdałem sobie sprawę że zakochałem się w tobie...

Michalina chwile milczała widziała że Noel patrzy na nią wyczekująco...

- Spodobałeś mi się już mojego pierwszego dnia w szkole...ale jak wiesz zmieniłam zdanie bo naprawdę byleś snobem - Noel zmarszczył brwi - dla reszty uczniów, bo dla swoich przyjaciół byłeś naprawdę świetny. Polubiłam ciebie...i to bardzo po balu ale moje uczucie do NN czyli jak się okazało do ciebie było silniejsze i po za tym miałeś dziewczynę....ale to..to co zrobiłeś w bibliotece totalnie zamieszało mi w głowie.
Już nie wiedziałam czy chce poznać tożsamość NN bo zaczęłam coś czuć do ciebie. Lecz wiedziałam że jesteś nie osiągalny...

- To dlatego zaczęłaś się spotykać z Wiktorem?

- Był fajny...ale mnie zranił. Właściwie czemu o niego pytasz?

- Wiedział, ze mi się podobasz...nie wiem czemu mu o tym powiedziałem. Myślałem ze nie jesteś w jego typie i że będzie bezpiecznie jeżeli mu powiem...to on mi doradził bm ciebie pocałował...wtedy...w bibliotece

- Nie rozumiem? Bezpiecznie?

- Ja i Wiktor rywalizujemy odkąd pamiętam....zawsze wygrywał. Ja raz tylko wygrałem....Dominikę - przerwał - lecz okazało się że na marne. Nie pasowaliśmy do siebie. Wiec kiedy się dowiedziałem ze mi ciebie odebrał....byłem zły...zły na niego i na siebie. Ale kiedy zobaczyłem ciebie w wakacje jak idziesz do niego...wtedy podczas treningu. Czułem satysfakcje ale zarazem żal bo wiedziałem ze to ciebie zrani...

- Skoro wiedziałeś jaki jest czemu mi nie powiedziałeś?

- Sądziłem że mi nie uwierzysz...przez tą akcje w bibliotece.

Milczeli przez chwilę, patrzeli sobie w oczy. W końcu Noel wstał i usiadł obok Michaliny. Patrzał jej prosto w oczy i powiedział tylko trzy słowa - " Naprawdę cie kocham ". Michalina uśmiechnęła się, dotknęła dłonią jego policzka.....zbliżyła swoje usta do jego, przymrużyła oczy i go pocałowała. Noel natychmiast odwzajemnił pocałunek.

Nagle przerwała go Michalina....Noel spojrzał na nią lekko zdziwiony. A ona tylko powiedziała " Ja ciebie też " i znowu się do niego zbliżyła by mógł ją pocałować.